به گزارش ریاح نیوز، پزشکی در ایران همواره معنایی فراتر از یک حرفه داشته است؛ رسالتی انسانی که با روحیه خدمت، شفقت و فداکاری پیوند خورده است. از نخستین روزهای انقلاب اسلامی تا سال‌های سخت دفاع مقدس، از بحران فراگیر کرونا تا جنگ ۱۲ روزه تیرماه ۱۴۰۴، پزشکان ایرانی نه‌تنها به مداوای جسم بیماران پرداختند، بلکه با ایستادن بر سر عهد انسانی خود، جان خویش را در طبق اخلاص نهادند.
روز پزشک، فرصتی است تا بار دیگر به نسل امروز یادآوری کنیم که در فرهنگ ایرانی-اسلامی، طبابت علاوه‌بر هنر درمان؛ مسیری برای نجات جان‌ها، حتی به بهای جان خویش است.
آغاز این مسیر با نام دکتر حسین گرکانی‌نژاد گره خورده است؛ پزشکی که در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ هنگام امدادرسانی به مجروحان خیابانی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و نامش به‌عنوان نخستین پزشک شهید انقلاب ثبت شد.
چند سال بعد در هشت سال دفاع مقدس، بیش از دویست پزشک، پرستار و کادر درمان در راه دفاع از وطن و یاری رزمندگان به شهادت رسیدند. چهره‌هایی همچون شهید دکتر سید محمدحسن هاشمیان در خط مقدم نبرد، نماد پزشکانی شدند که هم خدمت کردند و هم جان فدا نمودند.
دهه‌ها بعد، در بحران کرونا، جامعه پزشکی بار دیگر برگ زرینی از ایثار را ورق زد. نام‌هایی مانند دکتر محمدرضا شمس و دکتر عباس جبارزاده، تنها بخشی از فهرست بلند شهدای سلامت است که در حافظه جمعی مردم ایران جاودانه شد.
اما این پایان راه نبود. تیرماه ۱۴۰۴ و در جریان جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، بار دیگر جامعه پزشکی داغدار شد. بر اساس اعلام رسمی بسیج جامعه پزشکی و خبرگزاری‌های داخلی، شش پزشک برجسته کشور در این حملات مظلومانه به شهادت رسیدند: دکتر محمدحسین عزیزی، متخصص گوش و حلق و بینی و عضو فرهنگستان علوم پزشکی؛ دکتر سید داود شیروانی، متخصص بیماری‌های عفونی؛ دکتر علی‌اکبر داودآبادی، متخصص عفونی و داور بین‌المللی تیراندازی؛ دکتر زهره رسولی، متخصص زنان و زایمان که به همراه فرزند دوماهه‌اش شهید شد؛ دکتر مریم حجاری، دندان‌پزشک؛ و دکتر مرضیه عسگری، فوق‌تخصص نوزادان که به همراه کودک خردسالش به شهادت رسید.
این نام‌ها تنها اسامی روی کاغذ نیستند؛ بلکه هر کدام نمادی از رسالتی انسانی‌اند که در حساس‌ترین لحظات تاریخ ایران، در کنار مردم ایستادند.
پزشکانی که مرز میان حرفه و مسئولیت اجتماعی را درنوردیدند و نشان دادند طبابت در ایران تنها علمی برای درمان بیماری‌ها نیست، بلکه عهدی است برای پاسداشت جان انسان‌ها، حتی اگر به قیمت جان خویش تمام شود.
یاد و نام شهدای پزشک ایران، از نخستین روزهای انقلاب تا دفاع مقدس، از بحران کرونا تا جنگ اخیر، همواره در تاریخ این سرزمین خواهد درخشید. آنان میراثی ارزش‌مند برای نسل‌های آینده بر جای گذاشتند تا همگان بدانند که پوشیدن ردای پزشکی در ایران، افتخاری آمیخته با مسئولیت، فداکاری و ایثار است.
پایان خبر/۱۱
