به گزارش ریاح نیوز، در سال ۲۰۲۵، زبان انگلیسی با داشتن حدود ۱.۵ میلیارد گویش‌ور شامل زبان اول و دوم، به‌عنوان پرگویش‌ترین زبان جهان شناخته شده است. نکته قابل‌توجه اینکه تنها حدود ۲۵ درصد از این افراد، یعنی حدود ۳۹۰ میلیون نفر، انگلیسی را به‌عنوان زبان مادری خود صحبت می‌کنند، در حالی که این زبان برای بیش از ۱.۱ میلیارد نفر از مردم جهان، به‌عنوان زبان دوم برای مقاصدی همچون کسب‌وکار، آموزش یا سرگرمی فرا گرفته شده است. این سهم ۷۵ درصدی گویش‌وران دوم زبان، نشان‌دهنده نقش مهم مؤسسات آموزشی، دانشگاه‌ها و پلتفرم‌های اجتماعی در گسترش نفوذ زبان انگلیسی است. در واقع یادگیری زبان انگلیسی فرصتی بزرگ برای دسترسی به فرصت‌های جهانی فراهم می‌کند و همین امر موجب افزایش تقاضا و توسعه روزافزون آن شده است.
پس از انگلیسی، زبان ماندارین با مجموع ۱.۲ میلیارد گویش‌ور در رتبه دوم قرار دارد. برخلاف انگلیسی، حدود ۹۹۰ میلیون نفر (حدود ۸۴ درصد از کل) گویش‌وران ماندارین آن را زبان مادری خود می‌دانند. این آمار نشان‌دهنده جمعیت عظیم چین و کاربرد محدود ماندارین در خارج از مرزهای این کشور است. زبان اسپانیایی نیز با ۵۵۸ میلیون گویش‌ور رتبه سوم را دارد که حدود ۸۷ درصد از آن‌ها اسپانیایی را زبان مادری خود می‌دانند و بیشتر در کشورهای آمریکای لاتین و اسپانیا پراکنده‌اند. این نکته بیانگر آن است که جایگاه ماندارین و اسپانیایی بیشتر بر پایه جمعیت‌های بزرگ بومی و نه نفوذ بین‌المللی گسترده شکل گرفته است.
نقشه زبانی جهان در سال ۲۰۲۵ از همگرایی و ارتباط گسترده‌تری بین زبان‌ها حکایت دارد. روند جهانی شدن به‌صورت چشمگیری زبان‌ها را به هم مرتبط کرده است. داده‌های گزارش حاضر بر پایه آمار اتنولوگ (Ethnologue، یک منبع معتبر و جامع که اطلاعات آماری مربوط به زبان‌های زنده دنیا را منتشر می‌کند) به‌دست‌آمده است که زبان‌ها و لهجه‌ها را به‌صورت جداگانه ثبت می‌کند، هرچند آمار بعضی زبان‌ها همچون چینی، عربی، پنجابی و سواحیلی را که شامل چندین زیرشاخه گویشی هستند، کمتر نشان می‌دهد.
زبان عربی نیز نمونه جالبی در این رتبه‌بندی است، چراکه افراد ابتدا لهجه‌های محلی عربی را یاد می‌گیرند و سپس استاندارد عربی را به‌عنوان زبان آموزشی در مدارس دنبال می‌کنند. در میان دیگر زبان‌های پرگویش جهان نیز زبان‌های هندی با ۶۰۹ میلیون گویش‌ور و بنگالی با ۲۸۴ میلیون، نمایانگر رشد جمعیت پرشتاب آسیای جنوبی هستند. زبان اردو با داشتن ۲۴۶ میلیون گویش‌ور، نه‌تنها در پاکستان و هند بلکه در دیاسپورای (پراکندگی یک گروه قومی یا مذهبی از سرزمین اصلی خود در مناطق مختلف) گسترده‌ای نیز به کار می‌رود.
در قاره آفریقا، زبان‌های سواحیلی و نیجریه‌ای نشانگر پویایی زبانی و اقتصادی این منطقه هستند که اگرچه کمتر از ۱۰ میلیون زبان اول دارند، اما مجموع گویش‌وران آن‌ها بیش از ۸۰ میلیون نفر است. این امر به‌دلیل نقش مهم این زبان‌ها در تجارت منطقه‌ای و رسانه‌های محلی است. باید توجه داشت که آمار سواحیلی مربوط به گویش سواحیلی تانزانیایی است که یکی از گونه‌های زبان کلان سواحیلی به‌شمار می‌رود.
چشم‌انداز آینده نشان می‌دهد که با رشد اقتصادی و فرهنگی در مناطق آسیای جنوبی و آفریقا، زبان‌های منطقه‌ای و پیونددهنده که اکنون نقش زبان‌های پیونددهنده را در برقراری ارتباط دارند، ممکن است مسیر مشابه انگلیسی را طی کنند و از زبان‌های محلی به زبان‌های با اهمیت جهانی تبدیل شوند. تسلط به این زبان‌ها فرصتی ارزشمند برای ارتباطات و تجارت جهانی فراهم می‌آورد. تغییرات حاضر در کل بازتابی از تحولات عمیق جمعیتی و فرهنگی جهان است که نقشی بسیار تعیین کننده در شکل‌دهی ساختار ارتباطات جهانی و تبادلات زبانی در آینده خواهند داشت.
پایان خبر /۱۱
