به گزارش ریاح نیوز، پس از فوت مادر خانواده، افراد با مسائل مالی و تکلیف انتقال میراث و سرمایه روبه‌رو می‌شود، بنابراین تعیین تکلیف حقوق مادر و شرایط دریافت مستمری، زمانی مطرح است که مادر تحت پوشش قانون تأمین اجتماعی باشد و یا در زمان حیات، به عنوان کارمند مشمول قانون استخدام کشوری، اشتغال داشته باشد. در شرایط تعلق گرفتن حقوق مادر به دختر یا سایر اعضای خانواده، در صورت مرگ پس از بازنشستگی و پیش از بازنشستگی تفاوتی ایجاد نخواهد شد، اما سوال این است که آیا تمام افرادی که مطابق با درجات میراث، در قبال میراث مادر پس از فوت، حق بهره‌مندی داشته باشند، می‌توانند حقوق مادر را دریافت کنند؟
طبق قوانین تأمین اجتماعی در موقعیت‌های گوناگون، شرایط مختلفی مطرح می‌شود، با توجه به جنسیت بیمه‌گزار، قوانین تأمین اجتماعی تفکیک می‌شود، در این قانون، شرایط بهره‌مندی از بیمه و مستمری مادر فوت شده نسبت به پدر فوت شده، توسط افرادی که در قبال حقوق آن‌ها حق استفاده دارند، کمی متفاوت است، به طور کلی مطابق با ماده ۸۲ قانون تأمین اجتماعی، حقوق مادر تحت پوشش قانون این بیمه، به شوهر دائمی، فرزندان دختر یا پسر، پدر و مادر متوفی می‌رسد.
در همین راستا شرایط دریافت حقوق و مستمری مادر فوت شده، تحت پوشش قانون استخدام کشوری، با شرایط بیمه تأمین اجتماعی متفاوت است، همچنین افرادی که حق بهره‌مندی از حقوق مادر بعد از مرگ را دارند نیز طبق قانون استخدام کشوری، کمی تفاوت دارند، بر اساس ماده ۸۶ قانون استخدام کشوری به ترتیب شوهر دائمی، فرزندان دختر یا پسر، پدر و مادر متوفی و نوادگانی که تحت کفالت متوفی بوده‌اند حق بهره‌مندی از حقوق مادر فوت‌شده را دارند.
سهم بازماندگان پس از فوت مادر
مسئله‌ای دیگر در تعیین مسائل مالی پس از فوت مادر خانواده، سهم بازماندگان از حقوق مادر فوت شده است همچون افرادی که حق بهره‌مندی دارند، تعیین می‌شود، لازم به ذکر است که قانون تأمین اجتماعی در مورد سهم بازماندگان، نسبت به قانون استخدام کشوری متفاوت است و احکام متفاوتی دارد.
براساس ماده ۸۳ قانون تأمین اجتماعی، سهم بازماندگان یعنی شوهر دائمی، فرزندان و پدر و مادر، پیش یا پس از سن بازنشستگی، مشخص شده است، طبق این ماده از قانون تأمین اجتماعی، سهم شوهر ۵۰ درصد، سهم فرزندان ۲۵ درصد و سهم والدین متوفی ۲۵ درصد است، در صورتی که فرزندان علاوه بر مادر، پدر خود را از دست داشته باشند، سهم فرزندان به ۵۰ درصد تغییر می‌کند، به‌طور کلی در صورت مرگ یکی از بازماندگان، سهم او میان سایر بازماندگان تقسیم خواهد شد.
نحوه تعیین میزان سهم بازماندگان طبق قانون استخدام کشوری، بسیار ساده است، مطابق با ماده ۸۷ این قانون، مستمری مادر فوت شده، به تساوی میان تمام بازماندگان تقسیم می‌شود، البته قانون استخدام کشوری در این مورد، یک تفاوت دیگر نسبت به قانون تأمین اجتماعی دارد که در صورت فوت یکی از بازماندگان یا باطل شدن حق بهره‌مندی، سهم او از حقوق مادر، بین سایر بازماندگان تقسیم نمی‌شود، بلکه توسط صندوق بازنشستگی کشوری ضبط می‌شود.
براساس قانون تأمین اجتماعی برای پیگیری شرایط دریافت حقوق مادر فوت شده توسط شوهر، باید شوهر تحت تکفل همسر خود بوده باشد، مستمری سازمان را دریافت نکند و بیش از ۶۰ سال داشته باشد، همچنین در صورت از کار افتادگی شوهر، با تأیید کمیسیون پزشکی، حقوق همسر فوت شده به او تعلق می‌گیرد، در مورد شرایط تعلق گرفتن حقوق مادر به دختر و پسر، فرزندان دختر در هر سن، در صورت مجرد بودن و شاغل نبودن از مستمری مادر بهره‌مند می‌شوند و فرزندان پسر، تا سن ۲۰ سالگی و یا در صورت اشتغال به تحصیل در دانشگاه یا از کار افتاده بودن، حق دریافت مستمری مادر فوت شده را خواهند داشت.
طبق قانون استخدام کشوری، شوهر متوفی تنها در صورتی از مستمری همسر فوت شده خود بهره‌مند می‌شود که تحت کفالت همسر بوده باشد و از کار افتاده باشد. برای بهره‌مندی فرزندان نیز پس از تصویب قانون حمایت خانواده، فرزند دختر، تا هر سنی، در صورت مجرد بودن و شاغل نبودن، از مستمری مادر برخوردار می‌شود و فرزند پسر، تا سن ۲۰ سالگی و پس از این سن، در صورت تحصیل در دانشگاه یا ازکارافتادگی، حق دریافت حقوق مادر را دارد.
در نهایت افرادی که فوت می‌کنند، اموال و دارایی‌هایی دارند که این اموال و دارایی‌ها پس از فوت به ورثه آن‌ها می‌رسد، علاوه بر اموال، اگر متوفی دیونی نیز داشته باشد از ماترک او پرداخت می‌شود و پرداخت این دیون به وراث خواهد رسید، حال ممکن است شخصی علاوه بر اموال منقول و غیرمنقول، در زمان حیات خود مستمری‌بگیر بوده باشد که در این صورت، این مستمری به بازماندگان او خواهد رسید، البته باید توجه داشته باشید که تمام بازماندگان از این مستمری سهم نمی‌برند و تنها فرزندان متوفی، همسر متوفی و پدر و مادر متوفی در شرایطی از مستمری متوفی سهم خواهند برد، این مستمری مخصوص کسانی است که در زمان حیات خود، تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی و استخدام کشوری بوده و سابقه پرداخت حق بیمه دارند.
پایان خبر/۱۱
