به گزارش ریاح، این هنرمند به دلیل بیماری که داشت اخیرا در رفت و آمد به بیمارستان بود و در نهایت صبح امروز ساعت هفت و نیم صبح به دلیل ایست قلبی در بیمارستان دی از دنیا رفت.
ایران درودی، نقاش، نویسنده، کارگردان، منتقد هنری و استاد دانشگاه کشورمان که چندی قبل ۸۵ سالگی اش را جشن گرفت، تقریبا از همان شهریور ماه امسال به کرونا مبتلا شد و پس از بستری شدن در بیمارستان و گذراندن دوران نقاهت، برای ادامه مراحل درمان به منزل انتقال یافت. تا اینکه پس از چند ماه مبارزه با بیماری، امروز (جمعه) هفتم آبان ماه خبر درگذشت این هنرمند اعلام رسمی شد.
ایران درودی در دانشکده عالی هنرهای زیبای پاریس، مدرسه لوور پاریس در رشته نقاشی و رشته تاریخ هنر دانشکده سلطنتی بروکسل تحصیل کرده بود.
او در طول حیاتش ۶۴ نمایشگاه انفرادی در سراسر جهان داشت و در بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی شرکت کرده بود. درودی از سال ۱۳۴۳ عضو کنگره بین المللی هنرمندان و منتقدان ریمنی، ووکیو و سان ماریو ایتالیا بود. او از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۱ تهیه کنندگی و کارگردانی بالغ بر ۸۰ فیلم مستند برای تلویزیون تحت عنوان شناسایی هنر را انجام داد. در سال ۱۳۴۷ فیلم مستند بی ینال ونیز را در مدت زمان ۵۵ دقیقه کارگردانی کرد و از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف برای تدریس تاریخ و شناسایی هنر محسوب می شد.
از ایران درودی و همچنین درباره او کتابهایی به ماندگار مانده است که از آن جمله می توان به کتاب آثار نقاشی (۱۳۵۲ـ ۱۳۳۸) ایران درودی (امیرکبیر)، در فاصله دو نقطه …! (آثار نقاشی ۱۳۵۲ـ ۱۳۳۸) (نشرنی)، چشم شنوا، قصه انسان و پایداری اش…! (ناشر سخن)، گفت وگو با ایران درودی (نشر ثالث) اشاره کرد. کتاب در فاصله دو نقطه …! امسال تجدید چاپ شده بود.
او که سال ۱۳۹۷ در برنامه تلویزیونی شوکران حضور یافته بود، گفت: خانه‌ام در پاریس را فروختم. خرج ساختمان موزه را می‌دهم. زمینش را شهرداری داد؛ برای ۷۲۰ متر، دو سال و چهار ماه هم مرا معطل کردند. پنج‌دفعه مرا به بیمارستان کشاندند و همه‌اش می‌ترسم که نرسم که خودم تابلوهایم را نصب کنم. موزه افتتاح بشود می‌خواهم یک کاربرد تبادل فرهنگی پیدا کند، چون در ایران کسی این تبادل فرهنگی را بلد نیست.
موزه ایران درودی شهریورماه سال ۱۳۹۵ در محله یوسف‌آباد کلنگ‌زنی شده است. نقشه موزه درودی را جهانگیر درویش ـ معمار ورزشگاه تختی ـ به او هدیه کرده است.
محل موزه «ایران درودی» در سیدجمال‌الدین اسدآبادی، بین خیابان ۶۵ و ۶۷، پشت پارک پرستو واقع است و با هزینه شخصی ایران درودی ساخته خواهد شد.
او گفته بود: آرزو دارم که گورم در موزه‌ام باشد، به صورت یک مجسمه. این وصیت را به صورت محضری هم تعیین خواهم کرد.
با توجه به اینکه موزه هنوز به سرانجام نهایی نرسیده است، باید دید تکلیف این وصیت چه می‌شود؟
البته با توجه به اصالت خراسانی ایران درودی و علاقه او به فردوسی، موضوع خاکسپاری این هنرمند کنار آرامگاه فردوسی هم مطرح است.
انتهای خبر/
