بامهای سبز تحولی نوین در معماری معاصر بهشمار میآیند که با ادغام طبیعت و ساختمان، سازهها را به اکوسیستمهای زنده تبدیل میکنند و با رویکردی پایدار، تجربه زیست انسانی و محیطزیست را به شکلی الهامبخش ارتقا میدهند.
آیا نباید به این موضوع اندیدشید و نباید دانشگاه های معماری، مدیران و مسئولان مربوطه به این موضوع دقت کنند و برای ساخت ساختمانها و سازهها، یک پیوست معماری زیبا و ماندگار داشته باشند که برای آیندگان ماندگار باشد و به مرور زمان از دیدنیهای جهان و بناهای تاریخی محسوب گردد