به گزارش ریاح نیوز، نشست علمی «حکمرانی؛ چیستی، ابعاد و شاخصها» به همت معاونت پژوهش و پژوهشکده الهیات و خانواده این دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان و با حضور رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد.
حجتالاسلام و المسلمین نجف لکزایی، رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در جمع کارکنان و اعضای هیئت علمی پژوهشکده الهیات و خانواده به شاخصههای مهم حکمرانی مطلوب اشاره کرد و افزود: به صورت خلاصه، سه شاخصه ایده، سیستم و اجرا و بهصورت مفصلتر، پنج شاخصه مسئله، ایده، سیستم، اجرا و بازخورد از مؤلفههای اصلی در چرخه حکمرانی محسوب میشود.
وی با تشریح چرخه حکمرانی گفت: این چرخه از مسألهمحور بودن شروع شده و با ارائه راهحل مناسب، وارد مرحله ایده پردازی شده و سپس قسمت بسترسازی و عملیاتی کردن ایده یا همان مؤلفه سیستم به میدان میآید و پساز آن، نوبت به دریافت بازخورد و تحلیل نتایج حاصل از انجام آن ایده میشود.
لک زایی، در بخشی دیگر از سخنان خود، ورود به فعالیتهای پژوهشی حوزه حکمرانی را یکی از فعالیت های دفتر تبلیغات اسلامی دانست و افزود: شناسایی وضع موجود و وضع مطلوب و چگونگی حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب از لوازم رویکرد حکمرانی است.
وی بیان داشت: در حوزههای مختلف حکمرانی، همچون حکمرانی سیاسی، فرهنگی، خانواده و … ابتدا چالشها و نیازهای موجود در مسیر تحقق حکمرانی باید مورد بررسی قرار گیرد و سپس با توجه به منابع موجود و منابعی که میتوان آن را آماده و مهیا کرد، ایدههایی برای رفع این نیازها ارائه و تحت نظام و سیستمی منسجم، آن را اجرا کرد.
رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در خصوص گستردگی حکمرانی گفت: حکمرانی فضایی است که دولت، نهادهای مردمی، بخش خصوصی و آحاد مردم در آن حضوری فعال دارند.
رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان داشت: در حکمرانی شاخصههایی همچون شفافیت، پاسخگویی، مشارکت، مشروعیت، عدالت، کارایی و کارآمدی، بهرهوری، اثربخشی، قانون گرائی و … از طریق سیستم های مرتبط قابل پیگیری است و البته میتوان با توجه به نوع حکمرانی، شاخصههای دیگری را به این مجموعه افزود یا تغییراتی را در آنها لحاظ کرد.
فارابی و حمکرانی با نگاهی به فصول منتزعه و رساله المله
وی طراحی شاخصهها و ابعاد حکمرانی را برگرفته از کتاب « فصول منتزعه» نوشته « ابونصر محمدبن محمد فارابی» دانست و تصریح کرد: فارابی در این کتاب راجعبه حکمت عملی، سیاست مدن، دانش اخلاق و تدبیر منزل صحبت کرده و همچنین به حکمتهای نظری همچون شناخت مبدأ و ویژگیهای آن اشاره داشته است.
لک زایی اضافه کرد: او در رساله المله در تعریف واژه ملت، آن را مشتمل بر دو بخش آرا و بخش افعال دانسته است و از نظر وی بخش آراء نیز خود مشتمل بر آراء نظری و آراء فکری بوده و معتقد است که آراء نظری آن دسته از اموری است که در محدوده اختیار و توانایی انسان نیست که در دنیای امروز، جهانبینی نامیده میشود و حوزههایی همچون هستیشناسی، انسانشناسی و معرفتشناسی، زیرمجموعه آراء نظری هستند.
وی ادامه داد: فارابی همچنین، آراء فکری را آنچیزی میداند که انجام آن برای انسان مقدور است و بخش افعال در هر ملت را نیز شامل دو بخش فضائل خلقی و فضائل عملی بر میشمرد و آن دسته از افعالی را که انسان برای انجام آن از محتوای باطنی خود، مدد میگیرد، افعال فکری میداند که جزء فضائل خلقی محسوب میشود و آن دسته از افعال انسان که حین انجام آنها در طبیعت تصرف کرده و مصنوعات جدیدی را خلق میکند، فضائل عملی نامیده است.
رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان داشت: بدیهی است افعال حوزه عملی، مهارتها، کسبوکار و مشاغل و صنایع را پوشش میدهد و بر رفتارهایی که از انسان سر میزند، دلالت دارد.
وی افزود: چهار مؤلفه فضائل نظری، فکری، خلقی و عملی، چرخه منسجمی را تشکیل میدهد که وجود هر کدام بر ظهور و وجود مؤلفهی دیگر مؤثر است. بدین صورت که شکلگیری بایدها و نبایدها و ارزشها و ضدارزشها، تحت تأثیر آراء نظری یا جهانبینی هر فرد است.
لک زایی عنوان داشت: بههمین ترتیب، سبک زندگی انسان نیز خود، تحت تأثیر ارزشها و ضدارزشها است و سبک زندگی بر حوزه مشاعل و این چهار مؤلفه در لایههای بههمپیوسته، هر کدام زمینهساز لایه بعدی خود هستند.
تطبیق فضائل چهارمرحلهای فارابی با مؤلفههای حکمرانی
وی در ادامه به شرح چگونگی انطباق شاخصهها و ابعاد حکمرانی با تقسیمبندی چهارگانه فارابی پرداخت و افزود: مؤلفهی ایده، همان سطح دوم بیانشده توسط فارابی در حوزه فضائل فکری و سیستم نیز نمایانگر سطح سوم یا فضائل خلقی است که در مؤلفه سیستم، انواع نظامات همچون خانواده، سیاست، فرهنگ و… وجود داشته و همواره با یکدیگر مرتبط هستند.
رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با بیان اینکه مدیریت سیستمهای وسیع و پیچیده نیاز به حکمرانی میدانی دارد و نمیتوان آن را با شیوههای کتابخانهای حل و فصل کرده و به پیش برد، اظهارداشت: باید همواره ذینفعان و ذی نقشان در سیستمهای کلان با هم به گفتگو و تعامل نشسته و مسائل حکمرانی را با حضور میدانی و مشارکت حل کنند.
پایان خبر/