به گزارش ریاح نیوز، «پیروزی جمهوری اسلامی در جنگ تحمیلی مثل خورشید روشن است»؛ این جمله را رهبر معظم انقلاب اسلامی فرموده‌اند. دلیل آن هم از دیدگاه ایشان، این است که «اولاً [دشمنان]یک وجب از خاک کشور را نتوانستند جدا کنند؛ ثانیاً نتوانستند انقلاب و نظام را یک قدم به عقب برانند؛ و نظام بعد از جنگ و در پایان این هشت سال بسیار قوی‌تر و تواناتر از قبل از شروع جنگ بود و نشاط و توانایی‌اش بیشتر بود؛ این‌ها پیروزی‌های بزرگی است که اتّفاق افتاد».
اگر تاریخ ایران را ورق بزنیم، خواهیم دید که هر جنگ یا تنش سیاسی که در ۲۰۰ سال قبل از هشت سال جنگ تحمیلی صدام علیه ایران اتفاق افتاد، در پایان آن بخشی از خاک کشورمان را از دست داده‌ایم؛ اما در دفاع مقدس، علی‌رغم این‌که در مقابل ما یک کشور نبود؛ بلکه ارتش بعث عراق با پشتیبانی مالی و تسلیحاتی ابرقدرت‌ها و کشور‌های غربی، با بهره‌گیری از انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و پیشرفته می‌خواست انقلاب اسلامی ایران که یک تفکری جدید در دنیای دوقطبی شرق و غرب بود را از میان بردارد؛ اما در پایان آن، با مجاهدت و مقاومت جانانه رزمندگان اسلام در حالی که مادر شرایط تحریم‌های سخت نظامی بودیم، حتی یک وجب از خاک کشورمان نیز در دست دشمن باقی نماند.
اما در ادامه به‌صورت خلاصه، به برخی از جنگ‌های سیاسی که موجب جدا شدن بخش‌هایی از خاک ایران شد، اشاره خواهیم داشت:
عهدنامه گلستان
براساس عهدنامه گلستان، سال ۱۱۹۲ هجری شمسی در دوران حکومت فتحعلی‌شاه قاجار، آذربایجان و گرجستان از خاک ایران جدا شد. این عهدنامه ننگین در ۱۱ فصل و یک مقدمه نوشته شده و با حضور «سرگوراوزلی» سفیر انگلیس، به وسیله «میرزا ابوالحسن‌خان شیرازی» نماینده ایران و «نیکولا» نماینده فوق‌العاده تزار و «ارمولوف» سردار روس به امضا رسید.
عهدنامه ترکمنچای
براساس عهدنامه ترکمنچای، سال ۱۲۰۶ همجری شمسی منطقه نخجوان و ارمنستان در دوره حکومت فتحعلی‌شاه قاجار از خاک ایران جدا شد. این عهدنامه در ۲ بخش سیاسی و بازرگانی تنظیم شد که موجب تحمیل شرایط سنگینی بر مردم و حکومت ایران شد و روس‌ها در عرصه سیاسی و اقتصادی دارای چنان امتیازات زیادی شدند.
معاهده پاریس
بر اساس معاهده پاریس که سال ۱۲۳۵ هجری شمسی در فرانسه میان ایران انگلستان امضا شد، افغانستان و هزات در دوره حکومت ناصرالدین‌شاه قاجار از خاک کشورمان جدا شد. همچنین براساس توافقات صورت‌گرفته با انگلیسی‌ها در پاریس، ناصرالدین‌شاه بندرعباس و چابهار را برای مدت ۲۰ سال به بهای اندک به عمان اجاره داد.
معاهده ۱۸۸۱ (آخال)
براساس معاهده «آخال»، سال ۱۲۶۰ ترکمنستان، ازبکستان و قرقیزستان در دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار به‌دلیل ضعف ساختار دفاعی و مدیریتی حکومت، از خاک ایران جدا شد. معاهده آخال دارای چهار محور بود که با امضای «مؤتمن‌الملک» وزیر خارجه ایران و «ایوان زینوویف» فرستاده روسیه به‌صورت رسمی به اجرا درآمد.
معاهده مک‌ماهون
بر اساس معاهده «مک‌ماهون»، پاکستان و سیستان در سال ۱۲۸۴، در دوره حکومت قاجار از خاک ایران جدا شد. این معاهده طی حکمیتی توسط کشور انگلیس صورت گرفت که نه‌تن‌ها قسمت‌هایی از سیستان از ایران جداشد؛ بلکه در بحث توزیع آب هیرمند و میزان حقابه ایران از این رود نیز بی‌عدالتی‌هایی صورت گرفت و منطقه سیستان که روزگارای جزو انبار غله ایران بود، به منطقه‌ای خشک و غیرقابل زراعت تبدیل کرد.
جدا شدن بحرین از خاک ایران
«بحرین» که یکی از استان‌های ایران بود، سال در دوره حکومت محمدرضا شاه پهلوی، به‌دلیل سستی‌هایی که از جانب وی صورت گرفته بود، از خاک ایران جدا شد.
انتهای پیام/
